XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

- Pelaio'ren eskutitza bat! Zuri ez erakusteko agindu zidan sendagille jaunak! Kalte egingo ote zizun, bildur zan noski!.

RANIMIRO - Kalte?
AMAIA - Bai, aita, Gaxorik zeunden artean eta!.

RANIMIRO - Orain ez nago, Amaia! Ta zer dio ba, Pelaio'k, eskutitz ortan?.

AMAIA - Zure izenean etorri zan, eta zure izeneko-eskutitzarik ez det, nik, irikitzen, aita!.

- Ona emen eskutitza,,!.

Eta an-bertako kutxatxoren batetik atera, ta aitari eskiñiko dio Amaia'k eskutitza.

RANIMIRO - Ez, Amaia! Irakurri zazu, zuk, lenengo!.

Amaia'ri-begira, geldituko da adi-adi Ranimiro.

Irripar goxo bat sortuko da Amaia'ren ezpañetan.

- Berri onek ditugu, ikusten danez, Amaia!.

AMAIA - Bai, aita! Bizi da Gartzi-Ximeno, ta ez da eremutar egin, emen baten-batzuek esan zuten bezela!.

- Betika-aldean dabil, bera ere, Andeka, Pelaio ta Teodomiro'rekin,,! Gurutzaren-alde, aita!.

RANIMIRO - Eta ez al'du beste berririk ematen?.

- Gurutzaren-aldeko guda ori, irabazten ala galtzen ari diran, esaten?.

AMAIA - Ez, aita! Ez du orrelakorik esaten!.

RANIMIRO - Eta noiz idatzia dago eskutitza ori?
AMAIA - Orain bi illabete!.

RANIMIRO - Aspalditxo! Bi illabetetik-onuntz zerbait egingo zuten gure gudariak!.

- Eudon'ek jakingo ditu ango berriak!.

- Noiz agertuko ote da onera, ordea, gizon ori?.

- Ta ez al'dizu, zuri, ezer esaten Pelaio'k?.